|
|
Annemart van Rhee
Fantasy en avontuur regeren momenteel de jeugdfilm. Shrek, Harry Potter, Atlantis en Minoes lokten met een mix van magie en verbeelding complete volksstammen naar de bioscoop. Ook Esmé Lammers' tweede speelfilm Tom & Thomas bevat dergelijke creatieve elementen, zij het iets traditioneler van uitvoering. Alsof je in een Anton Pieck-achtige jeugdstrip bent beland.
Het winterse Londen - Big Ben omhuld door sneeuwvlokken en Harrods opgetuigd als een kleurige kerstboom - vormt daarvoor het perfecte decor. Voeg daarbij een intimiderend opvoedkundig instituut voor dakloze kinderen, enkele ijzige leraren die lijfstraffen niet schuwen, een bende smokkelaars en je hebt een sfeer waarop Charles Dickens jaloers zou zijn geweest.
Tom (Aaron Johnson) is de ongelukkige die liefdeloos wordt grootgebracht in het instituut van waaruit de smokkelaars opereren. Zonder dat hij het weet is hij de ene helft van een uit elkaar gehaalde tweeling. Hoewel: er knaagt altijd iets bij Tom. Zo ook bij zijn wederhelft Thomas (ook gespeeld door Johnson) die van zijn schilderende alleenstaande pleegvader (Sean Bean) een vrije opvoeding krijgt voorgeschoteld. Toeval - of het lot? - drijven beiden naar elkaar toe wat leidt tot avontuurlijke en komische gebeurtenissen. Met als climax een achtervolging in het landingsgestel en de laadruimte van een opstijgende Transavia-Boeing.
Esmé Lammers schetst een prachtig magisch realistisch sfeerbeeld en maakt de hechte band tussen beide jongens - soms op een zeer humoristische manier - voelbaar. Sean Bean, gespecialiseerd in het spelen van creeps, verrast aangenaam als tobbende kunstschilder die het grootbrengen van zijn zoon moeilijker vindt dan het maken van een nieuw meesterwerk. Toch slaagt Lammers er niet haar eerste film Lang leve de Koningin qua originaliteit te overtreffen. Daarvoor zijn sommige plotwendingen, hoewel de actie wel wat goed maakt, te voorspelbaar. Verder heeft ze de pech haar productie te presenteren kort na toppers als Harry Potter en Minoes. Hierdoor is het publiek behoorlijk verwend geraakt. Het valt niet mee om dan nog op te vallen.
|
| Algemeen Dagblad |
|